Þýsk-svissneski myndlistarmaðurinn Dieter Roth (1930–1998) var einn af frumkvöðlum bókverkagerðar í heiminum. Hann lærði grafíska hönnun og prenttækni í Bern í Sviss. Hann settist að á Íslandi árið 1957 og flutti með sér nýja strauma inn í íslenskt listalíf og hafði mikil áhrif hér á landi. Með fyrstu bókverkum Dieters, sem hann vann á 6. áratugnum, ruddi hann brautina fyrir bókverkagerð íslenskra listamanna. Kinderbuch eða barnabók er eitt af fyrstu bókverkum hans.

Með því að klippa saman hreina litafleti og form skapast ákveðin sjónhverfingaráhrif í anda oplistar þegar bókinni er flett.

Dieter klippti einnig niður teiknimyndasögur úr dagblöðum og setti myndirnar saman svo þær mynda litla, þykka bók. Þannig verður til einskonar endurgerð teiknimyndasagnanna og ný saga verður til. Dieter gerði fjölda dagbóka undir áhrifum frá flúxus hreyfingunni sem hafði það að markmiði að afmá mörkin milli lífs og listar. Hann kannaði rými bókarinnar og gerði ýmiss konar tilraunir með tungumálið og hlutverk þess.

Magnús Pálsson (1929) sem aðallega hefur fengist við skúlptúrverk undir merkjum flúxuslistar, gerði fyrsta bókverk sitt Pappírsást árið 1966.

Magnús gerði fjögur eintök af verkinu sem hvert um sig er tilbrigði við sömu hugmynd og byggist á því að móta blaðsíðurnar eftir ákveðnu kerfi sem byggist á endurtekningu. Hugmyndir Magnúsar í bókagerð virðast takmarkalausar. Hann gerði til dæmis skúlptúrbókina Automobil árið 1970 sem er gerð úr bíldekki og slöngu sem skorin eru í tvennt. Hjólbarðinn myndar kápu bókarinnar og slöngubútarnir blaðsíður.

Á árunum 1979–1980 hélt Magnús námskeið í bókagerð í fjöltæknideild Myndlista- og handíðaskóla Íslands. Þar vann hann ásamt ellefu nemendum sínum bókverkið Bók um bók og fleira. „Hugmyndin var að skilgreina bók í samræðuformi og reyna að komast að niðurstöðu um hvað væri bók og hvað ekki. Hvaða eiginleika þarf hlutur að hafa til þess að geta kallast bók?“ segir í inngangi bókarinnar. Þar segir líka: „Þessi bók hefur breyst gífurlega frá því að við byrjuðum á henni og það hafði í raun enginn gert sér grein fyrir því að við værum virkilega að búa til bók fyrr en á lokastigum gerðar hennar. Hún eins og seytlaði í gegn um hendurnar á okkur. Hálfgerð flúxusbók.“^[1] Nemendurnir skrifuðu greinar og myndskreyttu verkið og þar eru meðal annars þessar útskýringar: „Kjölur er hverfiás sem heldur saman síðum. Síða er hreyfanlegur flötur. Upplýsingar eru vitneskja sem hlutur gefur um annað en sitt eigið form, ástand eða eðli. Flettanleiki. Flytjanleiki er að færa hlut úr stað án þess að losa hann í sundur.“^[2]
[1] Bók um bók og fleira.
^[2] Sama heimild

Kristján Guðmundsson (1941) er þekktur fyrir fjölbreytt verk sem hann vinnur í anda hugmyndalistar. Bókverk hans eiga það sameiginlegt að varpa nýju ljósi á bókina sem grip, inntak hennar og form. Skrásetning tímans og myndgerð hugmynda í ýmsum formum einkenna verk hans. Bókverkið Punktar í ljóðum Halldórs Laxness frá 1972 sýnir eins og nafnið bendir til punkta úr ljóðasafni Halldórs sem hafa verið ljósmyndaðir og stækkaðir upp. Á hverri síðu er einn punktur eða stór óreglulega lagaður, hringlaga flötur sem fyllir síðuna. Í verkinu leikur Kristján með margræðni tungumálsins þar sem orðið punktur getur haft ólíka merkingu í íslensku. Hann getur táknað lok setningar eða margföldunarmerki en orðið getur líka táknað athugasemd, minnispunkt eða tímapunkt. ^[1] Verkið felur í sér vísun í skáldskapinn þar sem allur textinn er samankominn í þessum eina punkti.
^[1] Ólafur Gíslason, Hugrúnir, Tómið og fylling þess, „Yfirlitsgrein um myndlist Kristjáns Guðmundssonar,“ 2016. Sótt 13. nóv. 2018

Í bókverkinu Once around the Sun (1975–´76) myndgerir Kristján tímann sem það tekur Jörðina að fara eina umferð á braut sinni umhverfis sólu í tveimur bindum. Í fyrra bindinu eru 31.556.926 punktar þar sem hver punktur táknar eina sekúndu. En í síðara bindi verksins er vegalengdin sem Jörðin ferðast á hverri sekúndu mæld með línum sem mælast 29.771 metrar á 720 blaðsíðum.^[1] Kristján blandar þannig saman list og vísindum með aðferðum táknmálsins.^[2]
[1] Dagný Heiðdal, Halldór Björn Runólfsson, Laufey Helgadóttir, Íslensk listasaga, IV, Forlagið, Listasafn Íslands, 2011, 177
^[2] Ólafur Gíslason, Hugrúnir

Niels Hafstein (1947) var einn af upphafsmönnum Nýlistasafnsins en þar var haldin fyrsta sýning á bóklist á Íslandi árið 1981. Á sýningunni voru bækur eftir yfir hundrað listamenn, íslenska og erlenda. Flestar bækurnar voru gerðar af ungum listamönnum sem höfðu verið við nám í myndlist í Hollandi en þar hafði bóklistin sterkar rætur. Formrænar rannsóknir af ýmsu tagi eru aðalinntak í mörgum verka Níelsar sem hann vinnur í fjölbreytta miðla í anda hugmyndalistar. Bókverk Níelsar frá 1975 er samsett úr 12 bókum sem settar eru saman af kjölum á tvo vegu sem gerir það að verkum að ekki er hægt að flétta þeim. Þarna er áherslan lögð á liti og formfræði í bókarformi frekar en innihaldið sjálft.

Bókverk Guðrúnar Erlu Geirsdóttur, Gerlu (1951), er nefnist Veðrað tau, brennt tau, þvegið tau hefur skírskotun í textíllist. Gerla lærði listrænan textíl og búningahönnun í Hollandi á áttunda áratug tuttugustu aldar. Verkið samanstendur af þremur mismunandi bókum. Þær innihalda nöfn á efnum sem skrifuð eru á gegnsæjan pappír, t.d. baðmull, hör, ull og sex efnisbútum sem hafa verið viðraðir utandyra. Kápan er úr gráum spjöldum sem eru bundin saman með snæri. Verkið vísar í hefðbundin heimilisstörf sem í gegnum tíðina hafa einkum verið unnin af konum eins og að þvo þvott og viðra en Gerla hefur verið ötul baráttukona fyrir kvenréttindum og kvenfrelsi sem kemur gjarnan fram í verkum hennar.

Helgi Þorgils Friðjónsson (1955) hefur gert mörg bókverk samhliða málverki og annarri listsköpun. Bókverk hans Dagbók frá 1981 er byggð upp af skissum og ýmiss konar rissi en það er einmitt það sem einkennir margar bækur Helga Þorgils. Mannverum og kynjaverum í alls kyns vandræðalegum aðstæðum bregður oft fyrir í bókunum sem tengjast þannig viðfangsefnum málverka hans. Sögur og textar sem hafa tilvísun í teiknimyndasögur koma líka víða fyrir í bókverkunum.^[1]
[1] Gunnar Harðarson, 33

Rúrí (1951) sem er þekkt fyrir gjörninga, stórar innsetningar og skúlptúra hefur líka unnið bókverk. Bókverk hennar Heild (1983) er 18 blaðsíður og samanstendur af gegnsæjum pappírsstafla. Eitt orð er prentað á hvert blað. Kápan er gerð úr þykkum hvítum vatnslitapappír sem hefur verið brotinn eins og mappa og síðan er bundið utan um með bandi.

Í nafnlausu bókverki eftir Þorvald Þorsteinsson (1960–2013) frá 1991 eru síðurnar auðar fyrir utan fyrstu síðu þar sem er mynd af strák á hlaupum og á öftustu síðu er mynd af stelpu á hlaupum. Bókin sem er 16 síður er gott dæmi um þann leik sem oft fylgir bóklistinni.

Bókin Haltu áfram Ísland (2007) eftir Unnar Örn Auðarson (1974) er 124 blaðsíður og inniheldur ýmislegt efni sem hann hefur safnað saman frá listaháskólanemum og endurspeglar hugðarefni þeirra. Verk hans byggjast á skrásetningum ólíkra þátta sem tengjast tilvist mannsins, sögu og lífsbaráttu.

Í verki sínu 24 rúnaljóð (1992) túlkar Brynja Baldursdóttir (1964) fornt rúnaletur á myndrænan hátt með texta og myndum. Bókin er hálfhringur en myndar heilan hring þegar hún opnast. Kápa bókarinnar er gerð úr þykkum zinkplötum en textinn er úr rúnaljóðum sem túlkuð eru með mynd af rúnaletri. Verkið er gott dæmi um bræðing listgreina en þar tvinnast saman saga, bókmenntir, hönnun og myndlist.

Mynd: Brynja Baldursdóttir, 24 Rúnaljóð, 29,4 x 26 x 2,2 cm, 1992.
Hafnarborg: Hb 819

Ragnhildur Jóhanns (1977) er einn þeirra myndlistarmanna sem fæst við gerð bókverka. Uppistaða bókverka hennar eru gamlar bækur af ýmsu tagi sem hún umbyltir og gerir að sínum með margs konar aðferðum. Í verkinu Varir opnast í ákveðin kynjahljóð (2016) er skorið í blaðsíðurnar og ákveðnar línur látnar standa út svo útkoman verður ljóðræn, eins konar myndljóð í þrívíðu formi.

Ein þeirra er Áslaug Jónsdóttir (1963) en hún starfar sem rithöfundur, myndlýsir, grafískur hönnuður auk þess að gera bókverk. Í verkum sínum blandar hún saman handverki, skúlptúr og stökum á fjölbreyttan hátt. Í bókverkinu Handbók í útilegu (2007) er leikið með form bókarinnar. Bók með titlinum „How to do it“ sem hefur verið snúið á hvolf eins og tjaldi sem er stagað niður í grænan gróðursælan reit. Heiti bókarinnar í verkinu snýr skemmtilega upp á framsetninguna.

Annar félagi í hópnum, Ingiríður Óðinsdóttir (1960), vinnur aðallega textílverk auk bókverka. Í verkinu Snjókoma I (2010) myndgerir hún orð sem notuð eru um veðurfar á lítil, flettanleg blöð sem komið hefur verið fyrir í tösku auk orðskýringa. Taskan gegnir hlutverki bókarkjalar og hana má opna og loka.

Árið 2016 var stofnaður vefur sem nefnist Dulkápan en markmiðið með honum er að miðla, varðveita og veita upplýsingar um bókverk, gera þau aðgengileg og standa að útgáfu þeirra. Þar er að finna gott yfirlit yfir bókverk á Íslandi.