Á 7. áratug tuttugustu aldar tók hönnun ekki lengur mið af listum heldur nýjustu tækni, vísindum og nútímaframleiðsluaðferðum. Tækniframfarir á öllum sviðum urðu hönnuðum hvatning til að hanna vörur í óvenjulegum formum og litum og til dæmis komu þá fram litrík plasthúsgögn á Ítalíu. Í hönnunarskólanum í Ulm í Þýskalandi sem var starfræktur á árunum 1953–1968 var funksjónalismi ráðandi en hann hafði áhrif um allan heim. Funksjónalisminn byggðist á einföldum formum, hófsemi í litavali og ákveðinni kerfishugsun í hönnun hluta fyrir heimilið sem hæfðu nútímalífsstíll. Áhrifa geimferðakapphlaupsins á 6. og 7. áratugnum kom fram í notkun nýrra efna þar sem króm, silfur og mótað plast var notað til að líkja eftir vistarverum í geimflaugum.

Einn þekktasti hönnuður 20. aldar er Dieter Rams (1932) frá Þýskalandi. Hann var bæði arkitekt og smiður og var einn af yfirhönnuðum fyrirtækisins Braun sem framleiddi m.a. útvarpstæki, hljómflutningstæki og ýmiss konar heimilistæki eins og kaffivélar. Einnkunnarorð hans voru „minni hönnun er meiri hönnun“, því hönnunin átti að vera tímalaus, einföld og tæknilega fullkominn.

Hönnun í samtímanum tengist öllum sviðum atvinnulífsins og birtingarmyndir hennar eru margþættar. Hönnun færir okkur áhugaverða og gagnlega hluti, fatnað, vefsíður og hús en fæst erum við meðvituð um þá fjölmörgu og ósýnilegu þræði hönnunar sem mynda umhverfi okkar og hafa mótandi áhrif á okkar daglega líf. Þó að enn sé unnið að hönnun í hefðbundnum skilningi hefur hugsunarháttur hönnunar skilað sér inn í aðrar atvinnugreinar sem leiða til samstarfs ólíkra greina þar sem tekist er á við margskonar verkefni. Hönnuðir samtímans láta sig varða samfélagsleg málefni og umhverfismál og þeim er ekkert í samfélaginu óviðkomandi. Þannig geta verk þeirra vakið fólk til umhugsunar og hvatt til aðgerða. Sjálfbærni, endurvinnsla, hverskyns sóun, óhófleg neysla og nýjar vistvænar framleiðsluaðferðir eru allt málefni sem hönnuðir samtímans takast á við.

Íslensk hönnun

Þó að orðið hönnun hafi ekki komið inn í íslensku fyrr en á sjötta áratug tuttugustu aldar þá höfðu íslenskir hönnuðir verið starfandi lengur. Íslensk hönnun á uppruna sinn í alþýðlegu handverki og gripir frá fyrri öldum sem varðveittir eru í söfnum víða um land vitna um handverk, verkkunnáttu og hagleik Íslendinga á fyrri tímum. Dæmi um slíka verkkunnáttu er taðkvörn eftir Gísla Sigmundsson frá 1880 sem Sigurður Ólafsson endurbætti um 1900. Í henni var malaður áburður (tað) sem síðan var borinn á gróðurinn. Talið er að taðkvörnin sé íslensk hugmynd og að þá fyrstu smíðaði Gísli P. Sigmundsson á Ljótsstöðum í Skagafirði.

Um miðja 20. öld urðu miklar breytingar á íslensku samfélagi, efnahagur batnaði og fólk flutti úr sveit í borg. Nýir lífshættir kölluðu á nýjar lausnir í híbýlum fólks og íslensk hönnun þróaðist hratt á þessum tíma. 

Mikil vakning hefur verið í íslenskri hönnun á undanförnum árum. Menntun hönnuða á Íslandi fer fram í Listaháskóla Íslands en með stofnun hans árið 1998 á grunni Myndlista- og handíðaskóla Íslands var loks boðið upp á menntun á háskólastigi hér á landi í grafískri hönnun, vöruhönnun, arkitektúr og fatahönnun en margir stunda einnig nám í hönnun og arkitektúr erlendis. Tækniskóli Íslands og nokkrir framhaldsskólar bjóða upp á nám í hönnunargreinum á sérstökum listnámsbrautum.

Á meðal fyrstu fjöldaframleiddu húsgagna eftir íslenskan hönnuð var sófinn Spíra eftir Þorkel G. Guðmundsson (1934). Hægt var að leggja niður armana svo nota mátti sófann sem rúm og undir honum var rúmfatageymsla. Þorkell hannaði líka ullaráklæðið á sófann í nokkrum litum.

Hönnunarsafn Íslands sem var stofnað árið 1998 safnar og varðveitir íslenska hönnun einkum frá aldamótum 1900 og til samtímans. Safnið einbeitir sér ekki einungis að söfnun hönnunargripa heldur safnar það líka vinnuteikningum og öðrum gögnum sem varða vinnu hönnuða. Í safninu eru haldnar sýningar á hönnun og fjölbreyttri birtingarmynd hennar í ýmsum greinum.

Húsgagnahönnun felst í því að hanna húsgögn af öllu tagi, stóla, borð, hillur, sófa og fleira. Margir húsgagnahönnuðir hafa tekist á við það verkefni að hanna stól. Stóllinn er einn algengasti gripur í heimi og flestir nota hann daglega. Stólar þurfa umfram allt að vera þægilegir og auðveldir í framleiðslu. Fagurfræðilegt gildi stóla er líka ótvírætt og því eru stólar hannaðir og framleiddir eftir stíl og tísku hvers tíma og hafa orðið tákn hvers tímabils fyrir sig í hönnunarsögunni. Sumir stólar verða klassískir og en aðrir heyra sögunni til. Litli borðstofustóllinn (1961) eftir Svein Kjarval (1919–1981) var fyrst smíðaður fyrir kaffihús í Reykjavík. Hann er enn framleiddur og gengur undir nafninu Kjarvalsstóllinn. 

Arkitektúr
Í upphafi var arkitektúr eða byggingarlist skilgreind sem listin að reisa hús og fegra með tilliti til fagurfræði, notagildis og tækni. Orðið arkitekt kemur frá gríska orðinu arkitekton sem þýðir yfirsmiður. Í dag er skilgreiningin mun víðtækari og nær yfir allt manngert umhverfi og mótun þess. Viðfangsefnin eru fjölbreytt og þar fléttast inn samfélagsleg ábyrgð og almenn meðvitund um umhverfi og almenningsrými. 

Grafísk hönnun
Grafískir hönnuðir fást við fjölbreytt verkefni á sviði prentmiðla eins og til dæmis auglýsingar, kynningar og bóka- og umbúðahönnun. Þeir hanna líka fyrir stafræna miðla eins og til dæmis tölvuleiki, viðmót í tölvum og hönnun á heimasíðum. Þeir gera myndskreytingar, hanna letur og lógó eða merki auk þess að annast skilti og margt fleira.

Fatahönnun
Fatahönnuðir hanna fatnað undir eigin merkjum eða vinna hjá framleiðslufyrirtækjum eða tískuhúsum. Um leið og fatnaður er nauðsynjavara er hann líka ákveðinn tjáningarmáti sem fylgir tískustraumum og tíðaranda. Hugmyndavinna er stór hluti hönnunarferlisins en í henni felst þróunarvinna og framsetning, val á efni og litum sem síðan er notað við sníðagerð. Vandaður fatnaður úr góðum efnum er alltaf eftirsóttur og fatahönnun í samtímanum beinist í auknu mælið að endurvinnslu, meðvitund um verndun náttúrunnar og gegn óhóflegri neyslu. Hönnuðirnir sækja innblástur í öll svið mannlífsins og áhrif geta komð frá náttúrunni, íþróttum, listaverkum, kvikmyndum, leikhúsum og öðrum þáttum menningarinnar. Í námsefninu Fatahönnun fyrir grunnskóla má lesa ýmsan fróðleik.

Vöru- og iðnhönnun
Vöru- og iðnhönnuðir vinna fjölbreytt verkefni og nota ýmiskonar tæki og tól til þess að móta og miðla hugmyndum sínum. Þeir vinna meðal annars verkefni á sviði matarhönnunar, efnisrannsókna og staðbundinnar framleiðslu í samstarfi við félög og stofnanir í samfélaginu. Oft er um að ræða þverfaglega samvinnu eins og til dæmis á sviði verkfræði, hönnunar og tónlistar sem miðar að því að framleiða vöru þar sem allir þættir framleiðslunnar koma saman.

Skartgripahönnun
Skartgripagerð er aldagömul grein og í öllum menningarheimum þekkist að fólk skreyti sig með skarti. Skartgripir eru oftast úr málmum eins og gulli, silfri en einnig eru notuð efni eins og raf og perlur eða óhefðbundin efni eins og gúmmí, skeljar, plöntur eða plast allt eftir hugmyndaauðgi hönnuðarins. Form skartgripa eru ólík eftir menningarheimum og geta haft táknræna merkingu.